Blog 7: Een verhuisbericht!

Voor de 3e keer...

We zijn verhuisd. Alweer. 🙂 Blijkbaar draaien wij onze hand daar niet meer voor om. 

Mensen die we het hier vertelden, vielen bijna van hun stoel, voor de 3e keer verhuizen!! 

Ach, wij werden niet heel happy van de plek waar we woonden. Het enige wat ik nu mis is het uitzicht op de Montgo, een berg die echt prachtig is! Verder was het huis dus koud en wat ongezellig. Het lag ook wat verder weg van alles. Dus zodra we bedacht hadden dat we weg wilden ben ik meteen gaan zoeken. Dit was rond 18 januari en 2 weken later zaten we in een ander huis! Onze verhuurder had ons gevraagd of we niet eerder dan einde contract uit zijn huis wilden zodat hij sneller kon starten met zijn plannen. Prima dachten wij, maar dan bepalen wij wanneer we eruit gaan, meteen dus. Maar daar zijn we prima uit gekomen. Met ons aanhangertje waren we in een middag verhuisd, zoveel spullen hebben we hier niet. 

Nu zitten we in een heel gezellig huis met cv-verwarming en een heerlijke haard die het goed doet. Alle kids hebben een eigen slaapkamer met badkamer, dus hallelujah! Bizar dat we een jaar geleden nog op die boot woonden, zonder problemen. 😆

Buiten is het hier ook heel relaxed, we hebben een fijne eettafel onder de overkapping en het mooie zwembad ligt in het zicht meteen achter het terras. Ik kan niet wachten totdat we weer buiten kunnen eten in de avond!

Ook zitten we nu op maar een paar minuten rijden van Arenal, the place to be voor de kids. Dan denk je, die afstand is dan ook te wandelen of te fietsen… maar helaas niet. We zitten op een berg, ons straatje is doodlopend en dus rustig, maar de hoofdweg, de berg op, is behoorlijk druk en niet te belopen, dus dat rijden blijft. We zitten nu heel dicht bij prachtige baaitjes, dus ben ik al op ontdekkingstocht gegaan en hebben we wat gewandeld.

Verder heb ik me de afgelopen weken beziggehouden door te helpen in een Kiosk, koffies zetten en broodjes maken. Een Jordanese dame uit mijn Spaanse les had bedacht om de Kiosk om de hoek bij de school te kopen en om een week later open te gaan, na de kerstvakantie. 

Ze had nog geen personeel, dus samen met nog een andere Belgische/Nederlandse dame uit de les gaven wij aan om wel te willen helpen, om de boel op te starten. 

Het bleek dat ze ons echt heel erg nodig had en ineens stond ik 2 hele dagen in de Kiosk koffie te zetten (jemig, er zijn wel heeeeel veel verschillende soorten koffie met melk hoeveelheden). In het begin was het nog wel geestig, we hebben veel gelachen, je leert veel nieuwe mensen kennen, er komen veel pubers van de school langs in hun pauzes. Vanaf year 12 mogen de scholieren de campus verlaten tijdens hun pauzes. Op een dag was het echt heel rustig, normaal komen er dus hordes scholieren langs voor een snack, een (ijs)koffie of een ander drankje, maar deze dag was er niemand te bekennen. Toen we iemand van de school hadden gebeld om te vragen wat er aan de hand was, werd ons duidelijk gemaakt dat de kinderen niet meer langs mochten komen vanwege misbruik van hun vrijheid… Jammer voor ons, dat werd een hele saaie dag. Gelukkig voor de onderneemster werd die straf een dag later weer ingetrokken. 

Met weemoed stond ik vaak binnen in de kiosk naar buiten te staren waar de zon scheen. 

Na een 1,5 maand vond ik het wel weer welletjes. Ik heb wat kennis opgedaan, maar kwam er ook wel achter dat ik de tijd die we hier hebben, toch anders wil besteden.